Fortrengte tårerNå hadde dagen komm

Fortrengte tårer

Nå hadde dagen kommet, dagen hvor vi alle skulle gråte. Dagen vi gruet oss til. Vi sto og ventet på guiden vår. Vi var sultne, vi var kalde og hadde vondt i ryggen etter shoppingsturen i Berlin, men ingen sa et ord. For vi visste at det var respektløst. Her hadde mange jøder gått med en tynn liten pysjamas, tresko, en 10kg’s tung sekk og hadde spist et lite brødstykke hvis de var heldige.

Guiden kom og vi gikk opp til et rom hvor en norsk stemme forklarte oss hvordan jødene ankom leiren. ”Mødrene hylte og gråt når SS-soldatene skilte dem fra barna deres.” Jeg følte at tårene trengte seg på, men jeg kunne ikke gråte nå. Paul sto rett ovenfor meg og ville se at jeg gråt med en gang. Hva ville folk i klassen tenkt? At jeg overdrev eller at jeg kanskje tvang meg selv til å gråte? Jeg presset tårene tilbake fra der de kom fra. Jeg tvang dem tilbake, men det jeg ikke visste var at hvis jeg tvang tårene inn ville de ikke komme ut igjen. Istedet reagerte jeg på en annen måte. Jeg som alltid gråt av kjærlighetsfilmer klarte ikke å gråte av noe som var mye, mye verre. Jeg følte meg så grusom.

Vi fortsatte å gå etter guiden, men egentlig. Egentlig så var jeg ikke tilstede. Egentlig så snakket jeg ikke med de ved siden av meg. Jeg så egentlig ikke at alle gråt. Jeg hørte ikke diktene som ble sagt med sårede, triste stemmer. Jeg luktet ikke parfymen som alle rundt meg bar. For jeg var i mine egne tanker. Jeg snakket ikke i frykt for å bli skutt. Jeg så ikke, for jeg ville ikke se hat, uvitenhet og angst. Jeg ville ikke høre alles rop om hjelp for jeg visste jeg ikke kunne hjelpe. Jeg ville ikke lukte, for jeg ville ikke lukte den jævlige lukten av blod, diaré og sykdom. Hvordan skulle jeg klare å takle dette, jeg som snublet i trappa bare jeg hørte brann-alarmen gikk Hvordan skulle jeg klare å overleve, jeg som skrek bare noen sa BØ!
Etterhvert tok en av SS-soldatene tak i armen min, og ristet meg. Jeg blunker noen ganger og ser at jeg er i armene til Kristina som lurer på om jeg vil høre på musikk med henne. Folka som for noen minutter siden gråt, satt nå å sang og håjet. Mens jeg, jeg bare satt der uten å bevege en eneste muskel. Jeg prøvde å forstå hvordan tyskerne kunne gjort noe så forferdelig, grusomt? Nei, det finnes ikke ord på det. Og jeg hadde ikke gråtet engang. Jeg hadde ikke felt en eneste tåre. Og det verste som slår meg hele tiden er at dette som skjedde med jødene ikke er historie. Grusomheter skjedde igår og skjer idag, men kan vi forhindre at det skjer i morgen?

Resultater (tyrkisk) 1:

Bastırılmış gözyaşlarıŞimdi gün, burada hepimiz ağlamak günü geldi çattı. Biz bize korkunç gün. Biz durdu ve rehberimiz için bekledi. Biz açtık, soğuk ve Berlin'de alışveriş gezi sonrası bel ağrısı vardı, ama kimse bir şey söylemedi. İçin saygısızlık olduğunu biliyorduk. Burada bir ince küçük pijama gibi birçok Yahudi gitmişti takunya, 10 kg kum torbası ve şanslı olsaydı küçük ekmek kalın yemişti. Rehber geldi ve biz nerede Norveçli bir ses bize nasıl kampta Yahudiler geldi açıklandığı bir oda gitti. "Annesi çığlık ve SS askerlerinin onları onların çocuklar ayrıldığında ağlıyor." Gözyaşları hissettim, ihtiyaç duyulan ama Şimdi ağlayabilirsin değil. Paul bana üzerinde doğru duruyordu ve ben hemen ağladım görmek istedim. Uçuş planında insanlar ne? Ben abartıyordum veya belki de kendimi ağlamak zorunda? Gözyaşları geri nereden geldiklerini üzerinden itti. Onları geri zorladım ama ne ben gözyaşlarına zorlanırsa onlar dışarı geleceğini değil ki. Bunun yerine, farklı bir şekilde tepki gösterdi. Her zaman olduğu gibi çok, çok daha kötü olan film bir şey ağlamak başaramadı sevgisi ağlıyorum. Çok korkunç hissettim.Kılavuz, ama gerçekten gitmek devam ettik. Aslında mevcut değildi. Aslında, bu yüzden bu yanımdaki ile konuştum. Ben bu yüzden değil gerçekten hepsi bağırdı. Yaralı, üzgün seslerle söyleniyordu şiirler duymadım. Çevremdeki herkes olarak değil parfüm kokan bar. İçin benim kendi düşüncelerim oldu. Vurulmak gibi değil korkusuyla konuştum. Ben nefret, cehalet ve anksiyete için bkz: değil ı did değil. Ben biliyordu herkes yardım çığlığı duymak istemedim. Kan, ishal ve hastalık kokusu lanet kokardı değil için kokmaya, istemedim. Nasıl bu, başa mümkün olacaktır sadece ben duydum yangın alarm ben hayatta kalmak için yönetebilirsiniz nasıl kapalı gitti merdivende tökezledi, sadece dedi BOO bağırıyorum! Sonunda, bir SS-asker Kolumu tutun ve beni sarstı. Bir kaç kez göz kırpma ve kollarında kim onunla müzik dinlemek istiyorum merak ediyorum Kristina olduğumu görüyor. Bir dakika önce ağlıyor, şimdi şarkı ve håjet ayarlamak insanlar. Ben sadece bir tek kas hareket etmeden oturdum. Nasıl Almanlar kadar korkunç, korkunç bir şey yapmış olabilir anlamaya çalıştım? Hayır, onu üzerinde hiçbir kelime vardır ve gitmedim bile gråtet. Tek bir gözyaşı alan değil. Ve bana her zaman bu Yahudiler ile oldu oluşur en kötü şey tarih değildir. Dehşet dün oldu ve bugün, ama biz bu yarın için neler engel olabilir?

Resultater (tyrkisk) 2:

Bastırılmış gözyaşları Şimdi, gün hepimiz ağlamaya gereken gün gelmişti. Gün bize korkunç. Biz durdu ve Rehberimiz için bekledi. Biz açtık biz soğuk ve Berlin'de alışveriş gezisi sonrası sırt ağrısı vardı, ama hiç kimse bir kelime söyledi. Için biz o saygısızlık olduğunu biliyordu. İşte. Birçok Yahudi ince küçük pijama, takunya, tek 10kg ağır çanta ile geçti ve onlar şanslı olsaydı ekmek küçük bir parça yemiş vardı rehber geldi ve biz bir Norveçli bir ses Yahudiler kampa geldi nasıl bize açıkladı bir odasına çıktım. "Anneler çığlık ve SS askerleri çocuklarına onları ayrıldığında ağlıyordu." Ben gözyaşları kendilerini hissettim, ama şimdi ağlama olamazdı. Paul karşımda durdu ve hemen ağlayarak beni görecekti. Sınıfta insanlar ne düşünmüş ki? Ben overdid ya da belki ben ağlamaya kendimi zorla? Ben geldikleri yerden gözyaşlarını geri itti. Ben içine gözyaşı zorla, onlar yine çıkıp olmaz oldu ben onları geri zorla, ama ben bilmiyordum. Bunun yerine farklı bir şekilde tepki gösterdi. Ben her zaman çok daha kötü bir şey ağlamak değil aşk filmleri ağlıyor gibi. Ben bu kadar acımasız hissettim. Biz rehber sonra gitmeye devam, ama gerçekten. Aslında, ben mevcut değildi. Aslında, ben yanımda olanlarla değil konuştu. Ben o zaman gerçekten ağlıyor, hepsi bu. Ben yaralı, hüzünlü sesler ile söylenen şiirler duymadım. Tüm bana bar etrafında parfüm kokusu yoktu. Ben kendi düşüncelerine oldu. Ben vurulma korkusuyla konuşmadık. Ben nefret, cehalet ve korku göremiyorum çünkü ben yapmadım. Ben yardımcı olabilir biliyordum ben yardım için herkesin çığlıklarını duymak olmaz. Kan, ishal ve hastalık lanet koku koku olmaz, çünkü koku olmaz. Ben bu ile başa çıkmak mümkün olacağını nasıl merdivenlerde tökezledi ben sadece yangın alarm ben hayatta yönetmek nasıl gitti duydum, ben sadece BØ dedi çığlık! Sonunda kolumu SS beklemeye birini aldı ve beni sarstı . Ben birkaç kez yanıp söner ve ben onunla müzik dinlemek isteyip istemediğinizi merak Kristina kollarında olduğumu görüyorum. Birkaç dakika önce ağlıyordu çocuklar, şarkı ve Haaja şimdi oturdu. I, ben sadece tek bir kas hareket ettirmeden orada oturdu. Almanlar zalim bu kadar korkunç bir şey, yapmış olabilir nasıl anlamaya çalıştık? Hayır, onun için hiçbir kelime vardır. Ve ben bir kez ağlamadım. Tek bir gözyaşı alanına vermedi. Ve bana her zaman grev kötü şey bu Yahudilerin ile oldu bu tarih değil mi. Vahşeti dün ve bugün gerçekleşiyor oldu, ama biz yarın olmasını önleyebilirsiniz?

Resultater (tyrkisk) 3:

Fortrengte gözyaşı

Şimdi gün vardı, bir gün burada tüm olmalıdır ağlasın. Gün bize korkmaya başladım. Biz ayağa ve beklerken bizim kılavuzu. Biz aç, biz soğuk ve sonra Sırt ağrılarının tedavisi alışveriş gezi Berlin, ama dedi. Biz biliyorduk, saygı çözülemedi. Burada pek çok yahudi gone ince bir küçük pysjamas, tresko,10kg'ın ağır bir çul ve yedikleri bir küçük parça ekmek eğer şanslı.

Kılavuz geldi ve biz gidip bir oda bir Norveççe ses nasıl Yahudiler'den geldi. "Anne haykırdı ağladı zaman SS askerleri birbirlerinden ayrıldılar onları çocuklar." kendimi, gözyaşı gereklidir, ama ben şimdi ağlayın. Paul, sağ yukarıda ve bana, ben ağladı bir süre.